پیش نمایش

از سال 2015، تونس به یک کشور ترانزیت فزاینده مهم برای پناهندگان از کشورهای آفریقایی تبدیل شده است، توسعه ای که با گسترش رژیم مرزی اتحادیه اروپا در مدیترانه و جنگ های مالی و لیبی تقویت شده است. درگیری در لیبی به ویژه همچنان پیامدهای مستقیمی برای تونس دارد. بلافاصله پس از شروع جنگ، بیش از 350000 نفر از جمله تقریبا 100000 تونسی که قبلا در لیبی کار می کردند به تونس گریختند. در اوج بحران، بیش از یک میلیون شهروند لیبیایی به تونس گریختند، اگرچه مشخص نیست که چه تعداد از آنها تا سال 2020 هنوز در تونس اقامت دارند.

ده ها هزار پناهنده و مهاجر از کشورهای ثالث که قبل از شروع جنگ در لیبی کار می کردند نیز به تونس گریختند. از آنجایی که پناهندگان و کارگران مهاجر سال ها در معرض بدرفتاری، شکنجه، اخاذی و شرایط فاجعه بار بازداشت در لیبی بوده اند، بار دیگر از سال 2018 به طور فزاینده ای به تونس گریخته اند.
اگر دستگاه امنیتی خشونت آمیز اتحادیه اروپا واقعاً مسئول سرکوب و کشتار مهاجران صحرای (و تونسی ها) در تونس است، دولت تونس نیز در ظلم و قتل آنها سهیم است. افراد بیشتری سعی می کنند از طریق و از تونس به اروپا برسند. نزدیکی این کشور به مرزهای خارجی اتحادیه اروپا، تونس را به مرکز مهاجرت مهاجران تبدیل کرده است.

وضعیت فعلی پناهندگانی که در تونس زندگی می کنند نامعلوم و وضعیت حقوقی آنها به دلیل فقدان چارچوب قانونی دقیق نامشخص است. سیاست‌های خودسرانه مقامات، محرومیت اجتماعی و اقتصادی، حمایت ناکافی از سوی کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل و سازمان‌های غیردولتی محلی یا بین‌المللی، حملات بیگانه‌هراسی و خشونت‌آمیز، و خطر ذاتی بازداشت و اخراج خودسرانه توسط مقامات تونس، حقوق مردم در حال حرکت را که در این کشور زندگی می‌کنند تضعیف منماید. تونس کنوانسیون 1951 ژنو و پروتکل های الحاقی آن را تصویب نموده بنابراین ماده 26 قانون اساسی تونس حق پناهندگی را تضمین می کند. البته بنابر دلایل سیاسی٬ روند شناسایی پناهندگی به طور کامل به UNHCR واگذار شده است.

برای اطلاعات بیشتر لطفاً ویکی نوشته شده توسط پروژه اطلاعات کنترل مهاجرت را بخوانید:
migration-control.info/en/wiki/tunisia