last update: 1.2.2016
قانون دوبلین چیست
بیشتر از نصف پناهجویانی که بطور غیر قانونی وارد کشورهای اروپایی می شوند از کشوری به کشور دیگر سر گردانند و بیشتر آنها با معاهده ای بنام “دوبلین” بر میخورند که متاسفانه بیشتری افغانها نیز شامل این گروه ها استند . این گروه های مهاجرین اکثر شان در کشورهای مختلف اثر انگشت دارند و مجبورند بخاطر قبولی، لذا پولیس های هر کشوری اروپایی براحتی می توانند از طریق اثر انگشت و عکس معلومات لازم را در مورد پناهجویان بیابند و موفق شوند مسیر راه ها و اقامتگاه ها و مشخصات پناهچویان را بدست آورند. پناهجویانی که در چندین کشور ها بخاطر قبولی های شان مشخصات خود را متفاوت داده اند هیچ سند و هویتی قانونی را نیز همراه ندارند و یا در تهیه آن مشکل دارند، سئوال مهمی را برای کارمندان امنیتی کشورهای پناهنده پذیر خلق میکنند که شخص پناهنده واقعی کی است و هویت حقیقی او چیست؟
قانون دوبلین
از طرف دیگر مطابق به معاهدهدوبلین، هر پناهجو وقتی به قلمروی یکی از کشورهایی که این قرارداد را امضا کرده است، وارد شود، ابتدا او باید از آنکشور تقاضای پناهندگی کند و در آنجا بماند. لذا اگر کسی از یونان به ایتالیا بیاید و در خواست پناهندگی کند، چنانچه اتیالیا بفهمد که او از یونان آمده، او را مطابق به قرارداد دوبلین پس به یونان اخراج می کند، که البته پیش از اخراج با مسئولین مربوطه در یونان هماهنگی لازم انجام گیرد.
دوبلین به زبان ساده
به طور ساده دوبلین به کسی گفته میشود که در یک یا چند کشور های اروپایی اثر انگشت داشته باشد و در هر کشور که تقاضای پناهندگی کند به اولین کشوری که در آنجا اثر انگشت داشته باشد پس فرستاده میشود حتی داشتن اثر انگشت سرحدی چه هنگام داخل شدن به یک کشور و چه هنگام خروج شدن از یک کشور مانند ورود به یونان- اثر انگشت کمپ های میتیلینی ساموس و …البته افراد زیر سن شامل این قانون نمیباشند و تنها وقتی در کشور های دیگر ی تقاضای پناهندگی داده باشند به آن کشور پس فرستاده میشوند.
به زبان ساده قانون دوبلین بیان میکند که شما باید دراولین کشور امنی که رسیدید اعلام پناهندگی کنید و حق انتخاب کشور را ندارید.
بر اساس قانون دوبلین متقاضیان پناهندگی باید تقاضای خود را به محض ورود به اولین کشور اتحادیه اروپا تسلیم کنند. اما در مواردی که کشور مبدا مشهور به بدرفتاری با پناهجویان باشد، این قانون قابل تغییر است.
در کشورهای عضو اتحادیه اروپا(EU) -اگر شما برای اعلام پناهندگی در کشوری از کشور دیگری که عضو این قانون است رد شوید ، مجبورید طبق قانون دوبلین به آن کشور برگردید به عنوان مثال اگر شما برای رسیدن به دانمارک از آلمان رد شده اید، دانمارک شما را مجبور میکند که به آلمان بازگردانده شوید.
محکمه عالی پناهنده گی اروپا در لوگزامبورگ ضمن تاکید بر قانون دوبلین، نظرش را درباره این مورد خاص اینگونه بیان کرده است: در این مورد مشخص، پناهنده گی آلمان موظف نیست پناهجویان را به کشوری بفرستد که بنا به تجربه دیگران به طور سیستماتیک با پناهجویان رفتار غیرانسانی دارد و یا متهم به رفتار اهانت‌آمیز با آنهاست.
محکمه لوگزامبورگ همچنین دو تبصره دیگر نیز به قانون پناهجویی افزوده است. بر اساس تبصره‌های جدید، کشورهای عضو اتحادیه پناهندگی اروپا موظف نیستند تقاضای پناهجویی کسی را که از طریق یک کشور پناهندگی اروپایی دیگر وارد این کشور شده مورد بررسی قرار دهند اما در مواردی که در کشور اولی شرایط سختی برای پناهجویان وجود دارد میتوانند این کار را انجام دهند.
همچنین این کشورها باید در این حالت کشور سومی را پیدا کنند که تقاضای پناهجویی فرد را قبول کند. اگر پیدا کردن کشور سوم مدت زمان زیادی طول بکشد، کشور دوم باید خود تقاضای پناهجویی فرد را بررسی کند.
در مواردی که فرد پناهجو کمتر از۱۸سال باشد، وظیفه مسسولان اداره پناهندگی است که برای او کشوری را پیدا کنند که در آنجا فامیل اول خود را داشته باشد.
قوانین پناهنده گی در اتحادیه اروپا همواره مورد انتقاد و اعتراض قرار گرفته است. در حال حاضر کشورهای جنوب پناهندگی اروپا معتقدند به دلیل قانون دوبلین، بار اصلی پناهجویانی را که از پناهندگی آفریقا و آسیا به سوی اروپا می‌آیند، بر دوش آنهاست. اما کشورهای شمالی مثل پناهندگی آلمان با تغییر این قانون مخالف اند.
براساس قانون جدید مهاجرت انگری، پناهجویانی که مناطق تعیین شده را بدون اطلاع مقامات طی۴۸ساعت ترک کنند، بازداشت و زندانی شده و درخواست پناهندگی شان را معلق میکنند. از جمله شرایط سخت و غیر انسانی قانون جدید پناهندگی انگری، امکان بازداشت پناهجویان در کمپ های موقت، وتسریع پروسه های بررسی دوسیه های پناهندگی و بالاخره محدودیت بیشتر در امکان فرجام خواهی ها برای پناهجویانی که درخواست پناهندگی شان رد میشود، میباشد